Arzack

- Czy ja wiem, czy tak to ująć - jest na wolności, ale się przyjaźnimy. - odpowiedział, przy tym wciąż głaszcząc tygrysa.
- W ogóle, ten las jest naprawdę ciekawy. - powiedział. - Przynajmniej ja tak uważam.
Wyjął z kieszeni skórzanych spodni jeszcze trochę jedzenia dla tygrysa. Prawą ręką podparł się z tyłu, a lewą gładził futro zwierzęcia, które położyło się na pniu.
- Chcesz przejażdżkę po lesie? - Arzack uśmiechnął się, ukazując swoje białe zęby i nadnaturalnie wydłużone zęby-kły. - Na tygrysie, rzecz jasna. Świetna zabawa, jak się jeszcze porządnie rozpędzi. - zaśmiał się.

Arzack

Zerknął kątem oka na Lin. No, miała zabawę wisząc na tych gałęziach.
- A umiesz siebie ujeżdżać? - zaśmiał się. - Jako ptak albo co innego też mogę się porządnie rozpędzić, choć i sam wolny nie jestem, ale uwierz. To nie to samo, co ujeżdżanie rozpędzonego tygrysa. - "rozczochrał" tygrysa na łbie, ale zaraz poprawił futro, bo inaczej wyglądałby dosyć śmiesznie.

Arzack

- Jak nie chcesz, to nie musisz, nic na siłę. - powiedział. - Ale powinno Ci się spodobać. - dodał z lekkim uśmieszkiem.
- Lle desiel? - znowu przemówił do tygrysa w swoim języku, bo głównie taki rozumiał. Zwierzę wstało i zeskoczyło z pnia. Arzack również zeskoczył, ale lądując na jego grzbiecie i czekał, czy może Lin też się jednak skusi.

Arzack

Poklepał go po boku.
- Nie, nie, jest bardzo silny. - powiedział. Ano, poza tym, że tygrys był duży, to oczywiście naprawdę silny. Dwójka takich osób jak oni nie robi mu problemu. Tygrys rozciągnął się, wysuwając łapy do przodu i ziewając, przy tym wydając dźwięk podobny do ryku. Czekał, aż padnie polecenie ruszenia.
- No to jak, gotowa? - spojrzał przez ramię na Lin.

Arzack

- No to jedziemy! - krzyknął. - Biegnij! - teraz odezwał się do tygrysa w swoim języku. Ten ryknął i zaczął biec, od razu bardzo szybko. Żeby nie spaść, trzeba było trzymać się mocno futra. Włosy chłopaka mocno powiewały na wietrze z powodu prędkości, tak samo jego górna część ubioru. W pewnym momencie tygrys skręcił w gęstwiny lasu i przeskakiwał różne przeszkody - większe kamienia, leżące pnie - aż dotarł nad szerszą część strumienia, którą przeskoczył bez trudu. Była to naprawdę świetna zabawa - dodatkowo można było zobaczyć wiele ciekawych miejsc w lesie.

Arzack

Zamiast trzymać się w jakiś sposób tygrysa, dziewczyna przytuliła go. Można i tak, jemu to nie wadziło, a nawet było miłe, jeżeli wziąć to za przyjacielski uścisk. Po kilku minutach tygrys dotarł z powrotem pod to dziwnie rosnące drzewo. Choć nawet Arzack przyznałby, że nie zorientował się, kiedy obrał taki a nie inny kierunek. Gdy zwierzę zatrzymało się, zeskoczył z niego.
- No, dawno sobie takiej przejażdżki nie zrobiliśmy, co? - poklepał tygrysa po łbie. - Dzięki. - dodał. - Jeśli chcesz, możesz iść, oczywiście. - mówił do niego wciąż po języku Elfickim, by tygrys rozumiał. Zwierzę zaryczało przyjacielsko, wcisnęło łeb w klatkę piersiową Arzack'a, co miało również być gestem przyjacielskim. Chciał się najpierw upewnić, czy Lin zeszła, zanim odszedł w swoją stronę.

Arzack

- Wyścig między nami, tak? - powiedział do niej. Na jego twarzy pojawił się uśmieszek. - Niech będzie. - dodał. - Mam biec jako Elf, czy też mogę przejść przemianę?
Założył ręce na siebie głównie z powodu, że nie miał czego z nimi zrobić. W sumie z tego, co mówiła, domyślał się, że jej prawdziwą postacią jest postać wilkołaka. Jego prawdziwą postacią jest Elf, nie żadne zwierze, więc teoretycznie powinien biec jako Elf. Ale zobaczymy co na to powie Lin.

Arzack

Uśmiechnął się. Uśmieszek można by określić jako 'łobuzerski'. Nie miał zamiaru dać za wygraną. Nawet jak miałby przegrać, to o niewiele.
- To tak - zaczął określać trasę, wspomagając się ruchami dłoni, którą wskazywał drogę. - Ścieżką aż za to przedziwne drzewo, aż dotrzemy do przecinający ją strumień wody. I biegniemy aż do takiego wysokiego na jakieś kilkanaście metrów kamienia, porośniętego już przeróżnymi roślinami. To całkiem długi dystans. - powiedział, a gdy skończył, spojrzał na dziewczynę. - Trzeba trochę uważać, las jak las, różne zwierzęta i rośliny. Ale raczej nie powinno się nic złego stać, a ewentualne przeszkody z roślin to urozmaicenie, nie? - przy końcu lekko się zaśmiał. Wyciągnął dłoń i swe paznokcie przeobraził w mocne pazury. Przykucnął przy ścieżce i przejechał wzdłuż niej, tworząc poziomą linię - początek biegu. Pazury zniknęły a on sam wstał i czekał, czy dziewczyna ma coś do powiedzenia.