Rai

Cholera... Wredna s*ka... Warkn¹³ na elfa w myœlach. Niez³a by³a, pod wzglêdem chytroœci i przebieg³oœci. A wiêc chodzi³o jej tylko o to, ¿eby na kogoœ innego spad³a wina zabójstwa. W³aœciwie, to i on by tak zrobi³, i nawet domyœla³ siê, o co chodzi temu elfowi.
Niech to szlag... Zakl¹³ w myœlach, gdy powalono go na ziemiê. Nawet siê nie opiera³, bo nie chcia³ wiêkszych k³opotów, jak na razie, sobie narobiÌ. Zacisn¹³ mocno zêby, ods³aniaj¹c je.
- Nic mi nie mo¿ecie zrobiÌ jeœli nie macie jakiœ sensownych dowodów, i przyczyn, dla czego te¿ mia³bym zrobiÌ coœ temu cz³owiekowi... Nawet go nie zna³em. Jedynym podejrzanym jest ta oto tutaj dziewczyna... - Wskaza³ ruchem g³owy na elfa. - Chyba nie wierzycie jej, hm? Z reszt¹, jakie to ma dla was znaczenie... Wasz¹ robot¹ jest tylko zakucie w kajdanki i zamkniêcie w celi... Niewinnego cz³owieka. I jeszcze za to dostaniecie nagrodê... To jest ¿ycie... Po prostu zar¹biœcie... - Westchn¹³. Sprawi³ ¿e jego kajdany na nadgarstkach, jak i kostkach zaczê³y pokrywaÌ siê lodem. Rozerwa³ je, mocnym doœÌ poci¹gniêciem i zamachn¹³ siê. Uderzy³ jednego ze stra¿ników w twarz, a ten osun¹³ siê na ziemiê. Odskoczy³ na mo¿liw¹ odleg³oœÌ i przetar³ kostki prawej piêœci. Wyszczerzy³ szeroko zêby w szyderczym uœmiechu czekaj¹c a¿ stra¿nik raczy go zaatakowaÌ.

Rai

Nosz cholera... - PrzeszÂło mu przez myÂśli, gdy tylko straÂżnicy 'przypiĂŞli' go do drzewa.
- Dobra, ej. Co ja tu siê bêdê spiera³. Zabi³em tego cz³owieka, dobra tam. Niech wam bêdzie. A teraz b¹dŸcie ³askawi, i niech któryœ z was powie "zakuÌ go"... To ju¿ siê robi nudnee... - Podniós³ z³¹czone d³onie do góry, jak do modlitwy.

Rai

UsÂłyszaÂł ryk smoka. Nie byÂł uszÂłyszalny dla czÂłowieka, elfa... Dla nikogo oprĂłcz Âłowcy smokĂłw,
- Spokojnie, ksiĂŞÂżniczko. Nie Âłatwo jest takie coÂś wykryĂŚ... - Prychn¹³ i rozglÂądn¹³ siĂŞ - To co teraz... Planujesz zabiĂŚ mnie? - PowiedziaÂł do niej swoim chÂłodnym gÂłosem. StraÂżnicy lekko odsunĂŞli siĂŞ, jednak niewiele. DajÂąc tym samym trochĂŞ swobody Raiowi. Tak wiec, zaÂłoÂżyÂł prawÂą nogĂŞ na drzewo, a za gÂłowĂŞ zaÂłoÂżyÂł rĂŞce. - I luzik, nie mam zamiaru z wami walczyĂŚ... znaczy, yyy... z TobÂą.. I z nimi... Czy soÂś...  - Przymkn¹³ lekko lewe oko, patrzÂąc to na tamtego elfa, to na straÂżnikĂłw. UniĂłsÂł rĂŞce, z wyprostowanymi dÂłoĂąmi w gĂłrĂŞ, na wysokoœÌ klatki piersiowej. - WiĂŞc ten, pasuje. Do widzenia. - Zacz¹³ iœÌ w stronĂŞ wyjÂścia z lasu.

Rai

- Hm.. Chyba nie masz wyboru... Inaczej bĂŞdziesz miaÂła do czynienia z moim dawnym przyjacielem. - WskazaÂł palcem w gĂłrĂŞ, gdzie leciaÂł czarny smok, z czerwonymi Âłapami, oraz koĂącĂłwkÂą ogona. Cholerka, niezbyt fajnie bĂŞdzie - PrzeszÂło mu przez myÂśli. Smok gdy usÂłyszaÂł gÂłos Raia, momentalnie skierowaÂł siĂŞ w tamtÂą stronĂŞ.
Czarnow³osy zacz¹³ biec, nie ogl¹daj¹c siê za siebie, bo po có¿. Niech ich zje, co mu po nich bêdzie.

Rai

ZaÂśmiaÂł siĂŞ i spojrzaÂł na elfa, szczerzÂąc kÂły.
- Jeœli sprawnie pójdzie, to ze¿re tylko tamtych. - Wskaza³ kciukiem za siebie. Tak, smok zaj¹³ siê stra¿nikami, po paru sekundach nie by³o nawet po co siê tam ogl¹daÌ. Wiêc Rai zacz¹³ biec szybciej, nie trac¹c uœmiechu z twarzy. - Hm... Ale... Po co uciekaÌ. W koùcu to tylko jakiœ ognisty smoczy od³amek. - Stan¹³ i odwróci³ siê, w stronê smoka. Przejecha³ po swojej go³ej klacie praw¹ d³oni¹. Zaœmia³ siê i przyj¹³ postawê bojow¹, widz¹c, ¿e jego dawny 'znajomy, biegnie w jego stronê, ³ami¹c przy tym drzewa. No, spory by³. Faktycznie. Ale co tam.
Zmarszczy³ brwi, poszerzaj¹c swój uœmiech. Uderzy³ piêœciami o siebie i wyskoczy³ w górê. Praw¹ piêœÌ wyci¹gn¹³ w ty³ i pokry³ j¹ do po³owy lodem. Uderzy³ w ³eb smoka t¹ w³aœnie piêœci¹ a nastêpnie kopn¹³ go, równie¿ pokrywaj¹c j¹ lodem.

Rai

  Nie poszÂło tak gÂładko, jak miaÂło, a raczej, jak zakÂładaÂł Rai. Kopn¹³ smoka nie oblodzonÂą nogÂą i odskoczyÂł na parĂŞ metrĂłw. Smok korzystajÂąc z tego, iÂż oddaliÂł siĂŞ i daÂł mu pole do "popisu", zion¹³ w niego ogniem, czemu towarzyszyÂł ryk, tym razem juÂż gÂłoÂśny, taki, ktĂłrzy wszyscy zdolni byli usÂłyszeĂŚ.
- Kurde, jak on mnie kocha! - Uœmiechn¹³ siê, jednak po chwili jego uœmiech spe³z³ z twarzy, gdy ogieù spali³ lód i zacz¹³ zajmowaÌ siê jego rêkoma. Na szczêœcie uda³o mu siê wytworzyÌ warstwê lodu, która za³agodzi³a ból.
- Oo... To teraz przesadziÂłeÂś, stary! - RozstawiÂł nogi na boki, zginajÂąc je w kolanach. UderzyÂł piĂŞÂściami o siebie. Od jego caÂłego ciaÂła zaczĂŞÂła parowaĂŚ lodowata woda, ktĂłra potem zamieniaÂła siĂŞ w krysztaÂłki lodu. Po chwili byÂło ich tak duÂżo, i byÂły tak ostre, by wbiĂŚ siĂŞ w smoka. A przynajmniej, powinny.
Tak wiĂŞc krysztaÂły lodu poleciaÂły w stronĂŞ smoka, wbijajÂąc siĂŞ w jego Âłuski - NiektĂłre bardziej, niektĂłre mniej.
Korzystaj¹c z chwili nieuwagi przeciwnika, zacz¹³ biec w jego stronê, stopniowo pokrywaj¹c swoj¹ piêœÌ, jak i rêkê do ³okcia, lodem, na koùcu ostro zakoùczonym.
PodbiegÂł pod ciĂŞÂżkie ciaÂło smoka i wbiÂł ostrze w jego brzuch - gdzie Âłuski sÂą najmiĂŞksze. PowtĂłrzyÂł ruch jeszcze dwa razy - zmieniajÂąc rĂŞkĂŞ przy tym. Gdy Smok juÂż upadaÂł, po prostu wyskoczyÂł spod niego, upadajÂąc jak dÂługi na ziemiĂŞ. Po lesie, jak i jego okolicach rozlegÂł siĂŞ gÂłoÂśny ryk Ognistego Smoka, pÂłoszÂący ptaki i leÂśne zwierzĂŞta w pobliÂżu.
Rai by tego nie sÂłyszeĂŚ, zatkaÂł uszy, jednak na wiele to nie podziaÂłaÂło.

Rai

ByÂł lekko posiniaczony, do tego miaÂł rĂŞce do Âłokci poparzone. Z lekkim trudem podniĂłsÂł siĂŞ za pomocÂą rĂŞki elfa.
- Nie musisz siê obawiaÌ, nie jesteœ moj¹ przyjació³k¹ - Za³o¿y³ rêce za g³owê i zacz¹³ iœÌ, w stronê wyjœcia z lasu, lekko utykaj¹c.