Lin
-To była ostateczność. - odparła, rozglądając się po lesie. Spojrzała na długie uszy chłopaka, był elfem. A skoro zamieniał się w zwierzęta, to elfem druidem. Wstała z ziemi i oparła się o drzewo. Uśmiechnęła się kącikiem ust.
-No tak, jak mogłam nie zauważyć. Jesteś elfem... Chyba tylko one wierzą w te całą harmonię. Tak naprawdę, wszystko jest inne. - skończyła, nadal mając na twarzy swój psychopatyczny uśmiech.
Nie wierzę w harmonię. Ludzie wybijają nas jak robale, bo się boją. To nie jest harmonia. - chciała się zemścić za to wszystko. Jej wyrodna matka oddała ją do sierocińca. Pewnie przeraziła się, że dziecko jest wilkołakiem.
Ach, ci ludzie. Moja matka też do nich należała. Po prostu mnie się bała. - myślała dalej.

Ostatnio edytowany przez Samurai (2010-09-25 09:04:45)

Lin
Westchnęła ciężko i spojrzała na elfa. Naprawdę nie chciało jej się rozmawiać o "szacunku do natury" i innych takich bzdurach. Wszystko to było fikcją.
- Może pogadajmy o czymś ciekawszym? Jeśli w ogóle chce Ci się gadać... - rozejrzała się po lesie. Wtem usłyszała jakieś krzyki.
"Te wilcze pokraki muszą być gdzieś niedaleko." - cisza w lesie została przerwana przez brutalne głosy mężczyzn. Grupka mężczyzn uśmiechnęła się zdradziecko.
- Cholera - zaklęła. Nie wróżyło to nic dobrego.

Ostatnio edytowany przez Samurai (2010-09-25 09:04:32)

Lin
-Ja nie do takich nie należę, ale moi pobratymcy... Cóż, nie mają najlepszych zwyczajów. - powiedziała prawdę. Nie zabijała ludzi ot tak sobie, czasami tylko dla pożywienia. Mężczyźni podeszli do nich. Jeden z mężczyzn stanął przy Lin i przyłożył jej nóż do gardła.
- Jesteś wilkołakiem. Albo powiesz nam, gdzie jest kryjówka Twoich pobratymców, albo zginiesz. Wybieraj - chłodny głos przeszył ją na wskroś. Nie zamierzała umierać, wiedziała wprawdzie, gdzie jest kryjówka wilkołaków, ale nie zamierzała także wydawać ich. Nóż przejechał po szyi, sprawiając, że po szyi zaczęła spływać krew.
-Nie wiem, gdzie oni są. - wypowiedziała to kłamstwo bardzo starannie, roztrzęsionym głosem, aby zabrzmiało to wiarygodnie. Ćwiczyła to już wiele razy. Mężczyźni zbliżyli się do Arzacka.
-Twój kolega w takim razie zginie. Jeśli nie chcesz mówić, to on zginie. - powiedział jeden z grupki mężczyzn. Wyjęła nożyk z kieszeni.
-Chcecie, żebym się zabiła i nie powiedziała wam, gdzie jest kryjówka wilkołaków? Głupi ludzie. - uśmiechnęła się kącikiem ust, przystawiając nóż do nadgarstka. Nie miała zamiaru się pociąć, to miał być szantaż. Mężczyzna podniósł rękę, jakby chciał powiedzieć "Nie rób tego".
-Są na pustyni. Wiedzą, że cała armia będzie ich ścigać, więc uciekają. - skłamała. Rudowłosy zaklął soczyście i zaczął iść w głąb lasu. Za nim poszła reszta. Odjęła nóż od nadgarstka i schowała go w kieszeni. Wiedziała, gdzie są jej pobratymcy naprawdę. Skierowała ludzi w złą stronę.

Ostatnio edytowany przez Samurai (2010-09-25 09:40:30)

Starła krew, ale rana nadal krwawiła. Westchnęła i oparła się o drzewo.
- Mogło pójść gorzej. Póki co, ci wieśniacy idą w złym kierunku - powiedziała do Arzacka.
Trzeba było ich zabić, a nie bawić się w kłamstewka. - pomyślała. W sumie nie chciało jej się zabijać ludzi, miała okropnego lenia. Poza tym zabójstwa prowadzą do niezbyt miłych konsekwencji.

Lin
-Magia... - wzruszyła ramionami obojętnie. W każdym razie była wdzięczna Arzackowi, za uleczenie rany. Dotknęła szyi. Faktycznie zniknęła.
-Dziękuje? - powiedziała nieco pytająco. Rzadko używała tego słowa, w większości sytuacji nie było za co dziękować. Zmieniła się w wilka i usiadła na ziemi. Nie chciało jej się rozmawiać.

Ostatnio edytowany przez Samurai (2010-09-25 11:15:20)

Lin
Nudziło się jej okropnie w postaci wilka, nawet nie mogła odezwać się normalnie do Arzacka. Zmieniła się z powrotem w człowieka i uśmiechnęła się kącikiem ust. Usiadła pod drzewem, patrząc się w ziemię.
- Jak się nazywasz? - spytała. Zwykle nie pytała się ludzi, jak się nazywają, ale ten elf przypadł jej do "gustu". Oczywiście w takim dziwnym znaczeniu.

Lin
Ładne imię. - pomyślała. Uśmiechnęła się kącikiem ust i stwierdziła, że wypadało by się także przedstawić.
- Masz ładne imię. - podniosła wzrok na chłopaka, uśmiechając się lekko, aczkolwiek serdecznie.
- Jestem Lin. - przedstawiła się. Ludzie twierdzili, że to ładne imię, ale ona za bardzo tego nie wiedziała.