Arzack

Podniós³ jakiœ pierwszy lepszy kamyk i zacz¹³ go podrzucaÌ na lewej rêce. Jak mu siê to znudzi³o, to zacz¹³ go turlaÌ po ziemi. Co prawda te¿ nie by³o to jakimœ fascynuj¹cym zajêciem, ale by³ zmêczony i nie chcia³o mu siê wstawaÌ. Có¿, pewnie zaraz bêdzie trzeba siê ruszyÌ, ale skoro na razie nie ma takiej potrzeby, to trzeba cieszyÌ siê chwil¹.
- Hmm... No to co teraz porabiamy? - odezwaÂł siĂŞ, chcÂąc usÂłyszeĂŚ, czy moÂże Lin ma coÂś do zaproponowania.

Arzack

- Coœ jakby czytasz mi w myœlach, wiesz? - zaœmia³ siê, patrz¹c na ni¹. Zmieni³ pozycjê równie¿ na le¿¹c¹. By³ kawa³ek oddalony od Lin, a g³owê mia³ na poziomie jej g³owy. Spojrza³ w górê. Zawsze by³o tu tak piêknie... Ten las traktowa³ jak swój dom. No i nie z byle powodu, by³ to jego dom. Oczywiœcie nie traktowa³ go jako swoj¹ w³asnoœÌ.

Arzack

To, ¿e dziewczyna na niego spad³a, na pewno nie by³o bezbolesne. Swoj¹ drog¹ na jego twarzy pojawi³y siê rumieùce, a to przez to, na jakiej odleg³oœci od jego twarzy by³a twarz Lin. Chwilê milcza³, ale by³a to bardzo krótka chwila. Pomóg³ dziewczynie zejœÌ z niego, a sam przeszed³ w pozycje siedz¹c¹. Przejecha³ d³oni¹ z ty³u g³owy. Nie wiedzia³ zbytnio, jak siê zachowaÌ. Trochê k³opotliwa sytuacja. Dla dziewczyny równie¿ z pewnoœci¹, ju¿ drugi raz sobie tak na niego wpad³a... Celowo? Ale nie, na tak¹ osobê nie wygl¹da³a, musia³ byÌ to przypadek.
- Hm... Zdarza siĂŞ - odezwaÂł siĂŞ w koĂącu.

Arzack

ZrobiÂło mu siĂŞ miÂło, gdy usÂłyszaÂł, co Lin powiedziaÂła. Co prawda ciÂągle byÂło, ale teraz jeszcze dodatkowo. No bo w koĂącu miÂło sÂłyszeĂŚ jest, Âże ktoÂś ciĂŞ lubi.
- Dobra, nie ma sprawy. - machn¹³ praw¹ rêk¹, patrz¹c w przód. Uœmiechn¹³ siê. - Z wzajemnoœci¹, jeœli chodzi o lubienie. - spojrza³ na ni¹, odwracaj¹c w jej stronê w pe³ni g³owê. Mo¿e to by³o wiêcej ni¿ lubienie, sam nie by³ pewien... Ale coœ w stylu przyjaŸni - na pewno.

Arzack

ZdziwiÂły go sÂłowa dziewczyny. NajwyraÂźniej byÂła szczera. Sam w sumie twierdziÂł, Âże nie byÂło tak Âźle...
- No, tak jakby... - przejecha³ praw¹ d³oni¹ z ty³u g³owy powoli, kilka razy, spuszczaj¹c wzrok w dó³. By³ trochê zmieszany i najwyraŸniej lekko siê rumieni³. Spojrza³ na Lin ponownie i lekko siê uœmiechn¹³.

Arzack

RĂłwnieÂż byÂł dosyĂŚ zakÂłopotany, wiĂŞc w sumie dobrym byÂło zmieniĂŚ temat.
- Trochê Ci ju¿ pokaza³em... Nie mam wiêkszych pomys³ów, chyba ¿e chcesz znowu iœÌ w jakieœ miejsce w tym lesie. - odpar³ Lin. - Chyba ¿e po prostu po nim spacer. - doda³ odwróciwszy wzrok wg³¹b lasu. Tym samym zmieni³ pozycjê, bo wczeœniej by³ ustawiony tak, ¿e patrzy³ na dziewczynê.

Arzack

Jak na razie byÂł zmĂŞczony i niezbyt w sumie chciaÂło mu siĂŞ chodziĂŚ. PoÂłoÂżyÂł siĂŞ na plecach i zaÂłoÂżyÂł rĂŞce za gÂłowĂŞ. JÂą odwrĂłciÂł w stronĂŞ Lin.
- A moÂże poleÂżymy i pogadamy o niczym? Wybitnie nie chce mi siĂŞ na razie chodziĂŚ. - powiedziaÂł z lekkim uÂśmiechem. Na razie ruchu nĂłg mu starczyÂło. MiaÂł nadziejĂŞ, Âże dziewczyna zgodzi siĂŞ na tÂą propozycjĂŞ. No jak nie, to jakoÂś da radĂŞ. Ale zmiana w jakieÂś zwierzĂŞ raczej odpada, bo nijak nie daÂłby rady z niÂą wtedy pogadaĂŚ.

Arzack

SpojrzaÂł w gĂłrĂŞ, na korony drzew. GĂŞste, rozÂłoÂżyste i piĂŞkne...
- No miaÂłem. Chyba nie jestem wybrykiem natury, nie? ÂŻyjĂŞ juÂż te kilkanaÂście lat, to znaÂłem nie tylko chÂłopakĂłw. - przy drugim zdaniu zaÂśmiaÂł siĂŞ, patrzÂąc na Lin. MiaÂł niejednÂą koleÂżankĂŞ, niejednego kolegĂŞ, gdy mieszkaÂł w wiosce. Sprawa naturalna, w koĂącu nie jest tak, Âże tÂą wioskĂŞ zamieszkujÂą kobiety, tÂą mĂŞÂżczyÂźni i w ogĂłle.